Që nga viti 2008 kur na mblodhi i ndjeri Milanov Kallupi në takimin poetik të Përrënjasit nuk ishim parë por ja ku u takuam serish këtë fund maji në Tiranë me poetin Sherif Bali, mikun tim të vjetër, lirikat e të cilit i lexoj përherë me kënaqësi se na sjellin aromën e tokës, mjaltimin e frutave, koncertet e zogjëve, ngjyrat qiellin, retë e shiun, lëndinat ku vajzat myzeqare të dashuruara fushës nuk plakën kurrë, na sjellin pra mbarë frymën e shpirtit myzeqar të derdhur në vargje. Ja si i sjell miku ynë poet dashuritë e tij si një tufëz lulesh erëmirë nga Lushnja.Ky është poeti Sherif Bali...
Kolec Traboini
30 maj 2015
Sherif BALI
ISHIM NË FUSHË
Kënduam këngë gjithë natën,
Kënduam hënë.
Me fyt na duartrokisnin bulkthit.
( S’kishin pëllëmbë!)
E bukura qepallat mbylli
E befas qau.
Një guralec i vogël ylli
Në shpirt e vrau.
Ndihmën e shpejt asaj i dhashë:
E putha nën gushë.
Ç’ti bësh? Nuk kishte ambulancë!
Ishim në fushë.
Nga libri “Koncert sipas kërkesave të dëgjuesve”
Sherif Bali 1995
BUKUROSHJA E LUSHNJËS
Nën ylber, në gjunjë e ulur,
Ti i fryn puhisë.
Një nishan si kokërr fiku
Faqen ta stolis.
Nëpër poret e lëkurës,
Ah ky muzgu- tersi,
Por ti prap ngel më e bukur
Se mis Universi!
Fiqtë u volën që të gjithë.
Teksa vjeshta iku.
Po ka ngelë në faqen tënde
Dhe një kokërr fiku.
Vajzë, atë kokërr fiku,
Të vi ta vjel unë?
Pagë?
S’dua!
Falas fare
E bëj atë punë!
Nga libri”Hënë, përkthema këtë libër në qiell”
Sherif Bali 1997
NEPI
Po ti ku do t`jesh tani
Bukuria e një kohe
Që nuk vjen më përsëri
Por është zhdukur poshtë cohe
Nepi?
A e ke atë nishanin
Që e kishe mu në tule
E kur ngrije lart fustanin
Të ngjasonte me një lule
Nepi?
Po jot motër që më deshte
Po aq shumë sa dhe ti
E me ty nën fytyrë qeshte
Po ajo, ku është tani
Nepi?
A më doni siç më donit
Kur ne rrinim tok të tre
E kur hipni lart ballkonit
A më njihni që atje
Nepi?
Kurse unë atë nishanin
Që e kishe ti në tule
E shoh sa herë zbraz filxhanin
Mu në fund të tij si lule
Nepi!
RUSE
U kris
Një re.
Tri pika drite rrëzoi përdhe
dhe një ruse
(Që s‘më lënë ta marr
nuse!)
1985
KINEZE
Pa ty kam ngelur
Glob pa ekuator.
Mbi mua bie vetëm borë-
e bardhë si beze.
(S’bën dot me të as një
kineze!)
1985
KUSHËRIRI IM HANI BALI
Ti prapa shpine më re mua
Me një dredhi prej
provinciali
Si Romës kushëriri im
Nga Kartagjena: Hani-Bali.
Më çoje edhe letër. Thoshe:
S’e dua fshatin,
sinqerisht,
Sado që retë i ka të
bukura,
Me një ylber në fund. (Me
bisht!)
Mund të jetonim pa
kokëçarje
Por ja, por ja, ti e di
vetë,
Tani shikohet që dhe hëna
Kurrikulum të mirë të ketë.
Në territor të kësaj letre
Shtëpinë kish ngritur
pabesia
Por dhe më keq: shtëpinë ka
ngritur
Edhe tek shpirti yt me
vija.
Unë ballpërballë ty do të
dal
Siç i del fushës para mali
Dhe jo si kushëriri im
Pas shpine Romës: Hani-Bali
1985
ISHULLI BALI NË INDONESI
M’i morën pronat që të bëra
Dikur me bujë e brohori,
Përveç një prone: ishullit
Bali
Që ndodhet në Idonezi.
Këto të gjitha ti i dije
Prej stendës së emulacionit
Por u mundove të
shkëputeshe
Prej tyre e ferrobetonit.
Madje dhe flu-tu-rat që
kapje
M’i sillje vrap ashtu siç
ishin,
Se mund të zgjasja me to
vargjet
E mia. (Nga 3 rrokje
kishin!)
Porse tani ku je, ku je,
Në cilin cep, në cilin skaj
E ku pushon e ngashërryer
Me aj e oj e oj e aj?
Nuk të kam faj unë ty aspak
Nëse ti vuan përsëri.
Për ty e pata ishullin
Bali:
Të priste në Indonezi!
1985
TULLA
Një ditë do të vij patjetër
Dhe do të nxjerr nga ajo
kullë.
Unë Pirro s’jam që nëna jote
Të më qëllojë me një tullë.
U prishën yjet një nga një,
(Ky sipër është ylli i
fundit)
Por ty s’të pashë që të
vije
Me hënën poshtë minifundit
Asnjë kontakt me mozaikët
E yjeve që ranë përdhe
Dhe pellgu mu në skaj
fytyrën
Të ka harruar. (Si e ke?!)
Për atë tjetrin që të
gjetën
Të afërmit të bënë
presione.
Zakoni nëpër muzg të çfaqet
Si xhind pa formë e
dimensione.
Por unë patjetër ndonjë
ditë
Do të të nxjerr ty që nga
kulla
Dhe po ta di se do të
vritem
Si Pirro. (Pa lavdi: nga
tulla!)
1985
KAPROLLI ME SAFO
Me hënën që tundet në degët
e brirëve
Si mollë me një kokërr del
në shteg një kaproll.
Safon ai ka punësuar tek
brirët,
Gjersa i ngeli pa vjelur
dhe kjo mollë.
Po ma sjell mua.
Por unë, o kaproll, vetëm
Safon dua!
PUSULLË DASHURIE
Eja sonte në orën pesë,
(Urdhër të prerë. Urdhër
kalifi.)
Sherifi.
1985
HISTORIA
Historinë nuk e bën vetëm koha. (Kapelja)
Kohë ka dhe ylberi (7-8 minuta jetë) po ngjarje?
Pse s`është ahere histori era,
Xixëllonja,
Tymi?
Në vitet e tmerrshme
Të diktaturës së kuqe
Një mik më dhuroi
Një orë dore çeke,
Apo më mirë një hënë të vogël me datë
Nga ato që dalin e rrinë mbi Pragë netëve,
Por edhe atë ma mori sekretari i partisë
(Ti, kulak, mbake orë revizioniste?!)
Pas marrjes së saj
E humba fare nocionin kohë.
Nuk dija kur binte,
As ditëlindja ime,
Veçse e kuptoja
Nga banderolat e çlirimit:
Rroftë 29 Nëntori!
Përbindsha, thosha me vete,
Ua ka hedhur edhe ime më,
Por nuk e kuptoni:
U ka bërë të ma festoni ditëlindjen të gjithë,
Kur edhe shokut Enver ia feston veç Byroja!
Historinë, pra, e bën ajo ora e dorës që pata
Me atë shiritin revisionist me data!
PËRGJIGJE PUSULLËS
Do të vij sonte, Sherif,
kur hëna
Të shënojë një bulkth e
shtatë minuta.
Teuta.
1985
THIKA
Dëgjon fusha komplimentat e
verës
Në ëndërrime e kredhur
…dhe përgatit serinë e
shalqinit të zgjedhur
Por si nga hera
Thika pas pak do t‘i prishë
këto vlera!
1985
POETI
Poeti është si shalqini:
S’i bën kokrrat për të
ëmbëlsuar veten,
Po për të ëmbëlsuar të
tjerët, ta dini.
Dhe ata as farat
Nuk ja ruajnë që të
mbjellin prapë arat!
1985
ARKEOLOGJI
Gërmo, gërmo,
Në shpirtin tim.
Copëra të thyera
Fytyrash do gjesh
Në çdo shtresë të tij
Por provo t’i mbledhësh tok
Ato copra të shpërndara nëpër sheshe e kënde:
Do të formojnë të gjitha veç fytyrën tënde-
(Të Bukurës së Dheut)
Që mund ta vësh si murale në Xhaminë e Etem Beut!
1985
